අපි මිනිසුන්ව හඳටත් යවලා තියෙනවා… නමුත් අපි තවමත් කාන්තාවන්ට මෙය භාවිතා කරනවා. ප්‍රසූති කාමරයේ ඒ මොහොත මට කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නැහැ. ප්‍රසූත වේදනාව නිසා නොවේ. මගේ දරුවා අල්ලාගෙන සිටි පළමු අවස්ථාව නිසා නොවේ.
නමුත් අවුරුදු 150 ක් පැරණි ලෝහ කැබැල්ලක තියුණු, සීතල වේදනාව නිසා. Speculum. ඔබ එය අත්විඳ ඇත්නම්, ඔබ දන්නවා. එය සීතල පමණක් නොවේ, අපහසු පමණක් නොවේ.
එය ඉතා වේදනාකාරීයි. එය ඔබේ දත්මිටි තද කරයි, ඔබේ ඇස්වලින් කඳුළු එන තරමට, ඔබේ ශරීරය එයට එරෙහිව ආතතියට පත් කරයි. එවිට ඔබට මෙසේ ඇසෙනු ඇත: “කරුණාකර relax වෙන්න, මෙය රිදෙන්නේ නැහැ.” නමුත් එය රිදෙනවා – ගැඹුරින්. ශාරීරිකව පමණක් නොවේ. එම මොහොතේ ඇතිවන පුද්ගලිකත්වය, බිය, සහ අවදානම තුළින්.
සත්‍යය? 1800 ගණන්වල සිට speculumහි නිර්මාණය වෙනස් වී නැහැ. එය සාදන ලද්දේ කාන්තාවන්ට වෛද්‍ය විද්‍යාවේ එතරම් බලපෑමක් නොතිබූ කාලයක ය. සැනසිල්ල කිසිදා ප්‍රමුඛතාවයක් වුණේ නැහැ. එය පරීක්ෂා කිරීම් හෝ දරු ප්‍රසූතිය සඳහා පමණක් නොවේ.
දූෂණයෙන් දිවි ගලවා ගත් අය සඳහා DNA සහ සාක්ෂි එකතු කිරීම සඳහා භාවිතා කරන එකම මෙවලමයි. ඒ ආකාරයේ කම්පනයකට ලක්ව සිටින බව සිතන්න – ඒ සියල්ල මඨ්‍යයේ මෙම සීතල, මධ්‍යකාලීන උපකරණයද විඳදරාගැනීමට සිදුවේ. අපට දැන් වඩා හොඳ විකල්ප තිබේ. සුවපහසුව සහ නිරවද්‍යතාවය සඳහා නිර්මාණය කර තිබෙන. වෙනත් රටවල් දැනටමත් ඒවා භාවිතා කරමින් හෝ නැවත සැලසුම් කරමින් සිටී. නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ තවමත් එසේ නොවේ. අපට අවශ්‍ය වන්නේ:
පැරණි speculum භාවිතයෙන් ඉවත් කරන්න.
සියලුම රෝහල්වලට නව speculum උපකරණ ලබාදෙන්න.
ස්ත්‍රී පුරුෂ භාවය පිළිබඳ සංවේදීතාව සඳහා සෑම වෛද්‍ය මෙවලමක්ම නැවත පරීක්ෂා කරන්න.
කාන්තාවන් සඳහා නිපදවන නොව, කාන්තාවන් සමඟ නිපදවන ලද උපකරණවලට ආයෝජනය කරන්න. මෙය හුදු “හොඳ upgrade කිරීමක්” නොවේ. එය ගෞරවයයි. එය ආරක්ෂාවයි. සුව කරන සත්කාර සහ රිදවන සත්කාර අතර වෙනස එයයි. රෝගීන්ගේ සැනසීම කිසි විටෙකත් පසු සිතුවිල්ලක් නොවිය යුතුය –
එය සෞඛ්‍ය සේවාවේ සෑම අංශයකටම ගොඩනගා ගත යුතුය. අවුරුදු 150ක් කියන්නේ හොදටම ඇති. ශ්‍රී ලංකාව – පැරණි speculum අත්හැරීමට කාලයයි.
නීතිඥ නෞශල්‍යා රාජපක්ෂ මහත්මියගේ සටහනක් ඇසුරෙන්..